Izvor: CDM
Kako do broja 49 i deblokade pravosuđa i tužilaštva, te šta ako mandatar Dritan Abazović ponudi vladu koja svojim sastavom vrednosno ne obezbjeđuje zapadni kurs u vođenju unutrašnje i spoljnje politike, samo su neka od pitanja na koja je u intervjuu portalu CdM odgovorio predsjednik Udruženja pravnika Crne Gore i kopredsjednik Igmanske inicijative za Crnu Goru, prof. dr Branislav Radulović.
Sagovornik CdM-a jasno ukazuje na to da mandatar mora napraviti jasan diskontinuitet sa Vladom Zdravka Krivokapića, koja ne samo da je zaustavila proces evropskih integracija, već je dovela i do nepovjerenja zapadnih partnera u posvećenost realizacije usaglašenih NATO obaveza.
CdM: Koliko je u novonastalim okolnostima sprovodljiv “koncept 49”?
Radulović: Koncept deblokade institucija pravosuđa i tužilaštva mora neupitno ostati na vrhu prioriteta i odustajanje od njega imao bi dugoročno loše posljedice za evropsku agendu Crne Gore. Stoga je za očekivati da će se u Skupštini konstituisati većina koja prepoznaje značaj i potrebu što hitnijeg riješavanja ovog pitanja.
Nažalost, ruska agresija na Ukrajnu dodatno je podigla na značaju pitanje bezbjednosti i potrebu vođenja usaglašene evroatlanske spoljnje politike. Stoga, ta većina morala bi biti po ovom pitanju neupitno usaglašena, ukoliko se želi konstituisanje izvršne vlasti, rezistentne da vodi stabilnu unutrašnju i spoljnju politiku.
CdM: Da li je moguće u trenutnim okolnostima obezbijediti 49 glasova za vladu koja bi imala neupitnu i usaglašenu bezbjedonosnu i evroatlansku politiku?
Radulović: To pitanje je za mandatara. Ali crnogorska javnost sa pravom očekuje da u postojećem sazivu Skupštine potencijalno ima i više od 49 poslanika koji mogu činiti “zapadni blok”. Stoga je na mandataru da objedini prozapadno orjentisane poslanike i EU partnerima da neupitne garancije da buduća vlada, za razliku od prethodne neće voditi “naizmjeničnu” i nekozistentnu spoljnu politiku.
Dakle, mandatar mora napraviti jasan diskontinuitet sa vladom Krivokapića, koja ne samo da je zaustavila proces evropskih integracija već je dovela i do nepovjerenja zapadnih partnera u posvećenost realizacije usaglašenih NATO obaveza.
CdM: Da li mandatar Dritan Abazović u dovoljnoj mjeri to definiše kao prioritet?
Radulović: Mandatar je dužan, u skladu sa čl. 103 Ustava, podnijeti ekspoze, tj. program rada vlade i u njemu se moraju sadržati ova pitanja. Neupitno je da će sastav vlade i njen program biti odlučujući faktor da li će 43. vlada biti izabrana.
Dodatan faktor je i vrijeme, jer sitacija sa ruskom agresijom u Ukrajni može imati negativne posljedice na Zapadni Balkan i stoga bi mandatar morao vrlo brzo program i sastav vlade uputiti Skupštini.
CdM: Šta se može očekivati ako mandatar ponudi vladu koja svojim sastavom vrednosno ne obezbjeđuje zapadni kurs u vođenju unutrašnje i spoljnje politike?
Radulović: Ta opcija bi bila jako loša jer takav prijedlog ne bi dobio većinu u Skupštini i “vakum stanje” bi se produžilo, a Crna Gora bi pored v.d. stanja u pravosuđu i tužilaštvu imala i dalje vladu u “tehničkom” mandatu.
U tom slučaju predsjednik države bi mogao predložiti drugog mandatara, koji bi moguće predložio prelaznu vladu koju bi činio širi krug političkih aktera ili bi se, što je manje vjerovatno, raspisali izbori.
Međutim, polazeći od činjenice da se mandatar jasno i nedvosmisleno opredijelio za evroatlansku politiku i “koncept 49” za slučaj da mu neki poslanički klub ispostavi uslove van evropske agende, on bi morao preuzeti ličnu odgovornost i prioritet dati programskom sadržaju vlade, a ne stranačkim interesima.
U protivnom rizikovao bi da izgubi podršku neophodnu da dođe do izbora manjinske vlade, a samim tim da se Crna Gora dodatno uvede u polje nestabilnosti i neizvjesnosti.
CdM: Koliko cijelu situaciju komplikuje činjenica da trenutno predsjedavajući Skupštinom Strahinja Bulajić opstruira sazivanje sjednice Skupštine?
Radulović: Opstrukcija se ne može podvesti pod vladavinu prava i poštovanje Ustava i to je jasno saopšteno, ne samo od strane poznavaoca ustavnog prava, već i od strane međunarodne zajednice.
Stoga svako dalje istrajavanje na paralizi Skupštine i opstrukcionoj politici koja bi onemogućila deblokadu institucija sistema, posebno u sadašnjim međunarodnim okolnostima, trajno bi delegitimisalo te subjekte za vođenje bilo kakve evropski prihvatljive politike.
Miraš Dušević
Comments